[
www.ad.nl]
Any English translators out there
HOOGLAND - Tijdens zijn optreden in muziekcafé De Noot in Hoogland ontpopte ex-Rolling Stone Mick Taylor zich van...
Mick Taylor: wat dikker dan in zijn glorietijd met de Rolling Stones, maar nog altijd achteloos goed. FOTO BUREAU BELL...gastgitarist tot hoofdact van de avond. Veertigers en vijftigers keken bewonderend toe.
Het geduld van de kleine tweehonderd aanwezigen in het stampvolle muziekcafé De Noot in Hoogland werd zaterdagavond zwaar op de proef gesteld, maar uiteindelijk werd dan toch de man aangekondigd waar het gros voor was gekomen.
Ex-Rolling Stone Mick Taylor had eigenlijk de functie van gastgitarist bij de band van de Ier Barry Mc Gabe, maar ontpopte zich als de hoofdact van de avond.
Na optredens van de veelbelovende jonge Zweedse singer/songwriter Slidin Slim en Mc Gabe, gebeurde het even na middernacht pas écht. Met zn jas nog aan klom Mick Taylor op het podium als in zn Stonestijd: ingetogen spelend en schijnbaar achteloos goed.
Enkele dames in het publiek uitten wat onmiskenbaar opviel: ,,Maar wat is-ie dik geworden, hè? Vooral in zn gezicht.’’
Als Taylor zijn gehoor van zateravond had gekend in zn glorietijd als Rolling Stone, had hij ongetwijfeld van negentig procent van hen hetzelfde gezegd: het waren natuurlijk overwegend veertigers en vijftigers die bewonderend toekeken bij onder meer zijn heerlijke uitvoering van de slowblues You shook me en meebrulden met de rock roll-klassieker Johnny B Goode.
De grote vraag was natuurlijk: zou hij nog....?? Já, dat zou hij!! ,,Sommigen van jullie hebben me gedreigd dat ik hier niet wegkwam zonder het volgende te spelen,’’ kondigde Mick Taylor de toegift aan die slechts uit één nummer bestond, maar door de hele zaal beleefd werd als een geheel op zichzelf staand optreden. Bij het intro van Jumpin’ Jack Flash belandde op slag alles en iedereen in een totaal andere wereld. Een uitzinnige wereld die tien volle minuten bestond.
,,Nu begint het eigenlijk pas,’’ verzuchtte Yvonne Claus uit Leusden in extase. En na afloop: ,,Nu zou hij door moeten gaan.’’ ,,Hier kom je als Stonesfan toch voor,’’ genoot Leusdenaar Wim Oeben. ,,En het bevestigt maar weer eens dat de Stones mét Mick Taylor hun beste nummers hebben gemaakt.’’
De begin-dertigers Dorien en Marian die als grote fans van Barry Mc Gabe helemaal vanuit het Limburgse Horst naar Hoogland waren gekomen, moesten ook toegeven dat dat ene Stonesnummer een absoluut hoogtepunt vormde, waar hun Ierse held een beetje bleek bij afstak.
En dat een muziekfan, hoe oud ook, altijd als een kind zo opgetogen blijft als het om zijn idolen gaat, formuleerde Amersfoorter Hans van Dijk na afloop als geen ander: ,,Niks van zn glans verloren, die Mick Taylor,’’ glunderde hij en hij snelde achter Taylor aan voor een handtekening in zn cd-boekje van het Stonesalbum Sticky Fingers. En die kreeg hij van de meester, die naast het podium net zo ingetogen en vriendelijk stond te zijn als erop. Met zn jas nog aan.