Tell Me :
Talk
La traduction est beaucoup de travail.Maintenant tu peux traduire avec un ordinateur.
Rolling Stones-gitarist Ronnie Wood heeft na negen jaar een nieuwe soloplaat gemaakt, inclusief het artwork. Zo komen de twee pijlers van zijn kunstenaarsschap samen. ‘Toen ik uit de ontwenningskliniek kwam, had ik zin om te creëren.’
In een kleine vergaderruimte van het kantoor van platenlabel Eagle Rock, in het zuidwesten van Londen, buigt Ronnie Wood zich over het pas voltooide artwork voor I Feel Like Playing, zijn eerste soloalbum sinds 2001, dat maandag verschijnt. Leuk om te zien: de Rolling Stones-gitarist (1947) is zo blij als een kind. Wow, te gek, de kleuren, de vormgeving, ze zijn echt @#$%& great geworden, die afbeeldingen.
Voor het eerst in zijn carrière komen op een album de twee belangrijkste pijlers van zijn kunstenaarschap samen, vertelt hij. Op het schijfje horen we Ronnie de muzikant (‘mijn nightjob’), op de hoes staat een schilderij van Ronnie de kunstschilder (‘mijn dayjob’), een doek met veel geel en rood, de albumtitel I Feel Like Playing in grote zwarte letters en een soort oog, of draaikolk, in helder blauw.
Hij wijst op de blauwe cirkels: ‘Ze draaien van binnen naar buiten, zie je? Niet van buiten naar binnen. Zo voel ik me nu: toen ik uit de ontwenningskliniek kwam, voelde ik me helder en fris in mijn hoofd. Ik had zin om te creëren, mijn ideeën de wereld in te slingeren. Met dit doek en dit album vier ik de herwonnen vrijheid.’
Hij zwaait zijn benen boven tafel en legt zijn voeten naast de prints: hij heeft zijn witte tennisgympen beschilderd als de albumhoes, geel en rood, blauwe draaikolk. ‘Cool, toch? Toen ik uit rehab kwam, was het eerste dat ik tegen mijn vriendin zei: I feel like painting and I feel like playing. Dat zijn dus de titels van een schilderij en een album geworden.’
Hij spreekt de woorden ‘ontwenningskliniek’ en ‘rehab’ uit alsof hij het over het postkantoor en de supermarkt heeft, maar we kunnen er niet zomaar aan voorbijgaan: ja, de kliniek, daar bracht hij de laatste jaren weer heel wat tijd door.
In zijn charmante autobiografie Ronnie (2007; de Nederlandse vertaling heet Ron Wood) schreef hij nog over zijn alcoholprobleem en zijn turbulente liefdesleven alsof hij die zaken nu definitief op orde had, maar in de jaren daarna ging het gewoon door: een paar keer afkicken (drank, cocaïne) en een in de schandaalpers breed uitgemeten echtscheiding van de piepjonge Ekaterina Ivanova, nadat hij in december 2009 was gearresteerd wegens een nog altijd onduidelijk ‘incident in de privésfeer’. Huiselijk geweld, berichtten de tabloids.
Over dat incident wil hij niet praten (‘niet omdat het geheim is, het komt toch wel in de krant, maar omdat de rechtszaak nog loopt’), de ontwenningsklinieken zijn geen taboeonderwerp: ‘Ja, ik heb weer een tijdje bij de A gelopen.’
De A?
‘De A van Alcoholics. De tweede, van Anonymous, kun je wel weglaten als je in de Rolling Stones speelt’
Hij schatert, het hoofd in de nek. De voren in zijn gelooide gezicht verraden een zwaar rock ’n’ roll-leven, maar zijn gitzwarte haren hebben nog altijd geen verf nodig en zijn coiffure is nooit veranderd, evenmin als de diepdonkere ogen: ze schitteren nog en verschaffen hem zijn sympathieke, wat jongensachtige uitstraling.
Zigeunerbloed. Ronnie Wood is een telg uit een Londens geslacht van ‘waterzigeuners’: generaties voor hem werden op het water geboren, binnenwater welteverstaan, niet de zee. Ron was de eerste die op de wal ter wereld kwam, in Hillingdon, niet ver van vliegveld Heathrow.
Als je hem zo hoort praten, kun je je ongeveer voorstellen welke positie hij inneemt binnen de Stones, sinds hij in 1975 Mick Taylor verving als tweede gitarist naast Keith Richards (de manier waarop ze, vanaf het album Black And Blue uit 1976, hun gitaarpartijen hebben leren vervlechten, noemen ze zelf ‘weven’).
De verstandhouding tussen Mick Jagger en Keith Richards is, in de woorden van Wood, ‘gecompliceerd’, maar allebei zijn ze gesteld op ‘Woody’, die bovendien het Jagger/Richards-oeuvre beter kent dan de auteurs zelf. Wanneer er een oud nummer moet worden ingestudeerd voor een tournee, kun je er donder op zeggen dat Mick en Keith het zijn vergeten. ‘Jullie hebben het zelf geschreven!’, roept Woody dan, en speelt het voor.
Het is geen voltijdbaan, gitarist van de Stones zijn, en stilzitten is niks voor hem. Hij presenteert ‘met de gitaar op schoot’ zijn eigen radioprogramma op Absolute Classic Rock (alle afleveringen van de Ronnie Wood Show zijn te beluisteren op ronniewoodradio.com), zet zich in voor bedreigde diersoorten in Afrika, loopt de hele dag te schetsen in het ene zakboekje (‘voor mijn schilderwerk’) en notities te maken in het andere (‘voor mijn muziek’).
Daarnaast exposeert hij regelmatig als kunstschilder. Hij heeft vier ateliers (een in Ierland, een in Surrey, twee in Londen, in de wijken Hoxton en Chelsea) en vindt het lekker om een beetje heen en weer te pendelen. ‘Je moet mij niet op één plek opsluiten, ik ben onrustig van aard. Ik denk dat dat ook een van de redenen is waarom ik de neiging heb naar de fles te grijpen: met alcohol kan ik mezelf tot rust brengen.’
I Feel Like Playing kwam er zomaar tussendoor. Concrete plannen om een soloplaat te maken had hij nog helemaal niet. ‘Ik zat in Los Angeles en werd gebeld door mijn goede vriend Steve Bing, de producer. Hij had een avond geboekt in The House Of Blues en vroeg of ik kwam meespelen. We speelden Spoonful, een klassieker, en besloten dat nummer de volgende dag op te nemen. Daar begon het mee, en voor ik het wist, zat ik een album te maken: overdag liedjes schrijven, ’s avonds opnemen in een studio, met bevriende muzikanten die toevallig in de buurt waren.’
Wood belde ze gewoon op of ze kwamen spontaan binnenlopen: drummer Jim Keltner, Billy Gibbons van ZZ Top, Slash, Kris Kristofferson, Bobby Womack. ‘Het was zoete inval. Ik heb sinds de jaren zeventig geen plaat meer gemaakt in zo’n ontspannen sfeer.’
Moet gezegd: het is een begeesterd, levendig en vooral gevarieerd album geworden. Stones-rock, blues, Motown-soul, reggae, het komt allemaal langs, het plezier is bijna tastbaar.
In een paar songs speelt ook Ian McLagan mee, Woods oude bandmakker uit de Faces, de rockgroep waarin hij speelde voor hij in 1975 toetrad tot de Stones. De Faces doen sinds kort reünieoptredens, met Simply Red-zanger Mick Hucknall als vervanger van de originele zanger Rod Stewart, met wie Wood nog altijd goed bevriend is.
‘Ik vind het jammer dat Rod niet meedoet’, zegt Wood, ‘maar hij is er vanaf het begin heel duidelijk over geweest. Zijn Songbook- en Soulbook-coverplaten doen het in de VS ontzettend goed. Hij kan daar veel optreden, voor veel geld. De bedragen die hij daarmee ophaalt, staan niet in verhouding tot wat hij met de Faces-reünie kan verdienen. Ian McLagan, Kenney Jones en ik respecteren dat, maar we wilden niet langer wachten en hebben Mick Hucknall gevraagd.’
Dit najaar heeft die laatste weer Simply Red-verplichtingen en worden de Faces weer geparkeerd tot ergens in 2011. Spijtig, vindt Wood, die best vaker met de band op pad zou willen: lekker rocken, kleinschaliger en in een heel andere rol dan hij bij de Stones heeft.
‘In de Faces ben ik de dirigent: de muzikale leider. Vroeger keek Rod altijd mij aan: wat komt er nu, wat gaan we doen? In de Stones heeft Keith die leidersrol en ben ik zijn secondant. Onlangs speelden we met de Faces in de O2 in Londen, expres in het kleine zaaltje, voor vierhonderd man. Heerlijk.
Met de Stones is het natuurlijk een totaal ander verhaal. In grootschaligheid en visueel spektakel valt de meest recente tour, de A Bigger Bang Tour (2005-2007) nauwelijks te overtreffen. Wood denkt hardop: ‘Misschien moet de volgende tournee juist heel exclusief en kleinschalig zijn.’
Wordt die Stones-tournee dan de laatste, zoals onlangs in Engelse kranten werd beweerd? Zet de band er bij het vijftigjarig jubileum in 2012 een punt achter? Wood: ‘Ik weet niet wie dat gerucht de wereld in heeft gebracht, maar wij waren het in elk geval niet. Over stoppen hebben we het nooit gehad, en ik denk ook niet dat het gaat gebeuren.’
Wanneer Ronnie Wood over de Stones praat, doet hij dat nu eens in de wij- en dan weer in de zij-vorm, alsof hij het over ‘het bedrijf’ heeft. Spreken ze elkaar eigenlijk wel buiten tournees om? ‘Niet veel.’ Komen ze op elkaars verjaardagen? ‘Soms.’ Hoe gaan ze met elkaar om? Hoe ís het eigenlijk om een Rolling Stone te zijn?
‘Als we op tournee zijn, huren we meestal een heel hotel, of in elk geval een vleugel of etage, waar iedereen voldoende privacy heeft. Overdag zien we elkaar dan weinig. Maar ’s avonds stappen we in het busje dat ons naar het podium vervoert en is het eigenlijk net als vroeger: dan kletsen we, maken we geintjes, is het jongens onder elkaar.’
Zijn ze vrienden?
Op besliste toon: ‘Ja. Geen vrienden die nog samen in de pub staan of de deur bij elkaar platlopen. We zijn vrienden zoals mannen van 60 vrienden zijn. Maar in het algemeen hebben we het gezelliger dan de mensen vermoeden. Een tournee wordt voorafgegaan door een lange, intensieve repetitieperiode. Dan stellen we de set samen. Die maanden in het oefenhok ervaar ik altijd als knus.’
Voor de tournees zelf is ‘knus’ uiteraard niet het juiste woord. Zijn radioshow doen, dát is knus. De opnamen van I Feel Like Playing waren knus. Het schrijven van Ronnie was knus.
‘Ik had een ghostwriter in de arm genomen, maar tegelijkertijd wilde ik dat het een persoonlijk verhaal zou worden. Die twee dingen staan met elkaar op gespannen voet, en daar liep ik ook tegenaan toen ik de eerste versie las: ik hoorde het mezelf niet zo vertellen. Met mijn ghostwriter Jack Macdonald heb ik daarna het hele verhaal herschreven, zodat het aanvoelt als míjn vertelling.’
Hij is altijd blijven houden van het kleine: in het echte leven, ver van de Stones-planeet, iets leuks doen en daarmee mensen blij maken, al zijn het er maar een paar. Hij wil nog een misdaadroman schrijven, en een kinderboek, en poëzie. Dit najaar gaat hij muziekworkshops geven aan kleine klasjes kinderen. De afkickklinieken, de echtscheidingen, de aanklacht wegens huiselijk geweld, de tabloids; ze hebben de twinkeling nooit uit zijn ogen verdreven.
Het hoogtepunt van I Feel Like Playing ligt helemaal aan het eind, in de soulvolle slowrocker Forever. Het is het oudste lied op het album: Wood schreef het in 1974, toen hij al wel wist dat hij tot de Stones zou toetreden, maar de transfer nog geen feit was. Jaren lag de demoversie te wachten op verdere uitwerking. Ooit moest hij een goede versie van het lied opnemen. Die goede versie is er nu: een versie die opstijgt dankzij de gastvocalen van Bobby Womack.
‘I wanna remember the good things’, is Woods repeterende boodschap in het refrein.
De rockveteraan zingt het vanuit de tenen en had in 1974 niet kunnen vermoeden dat die eenvoudige zin in de 36 jaar daarna zou uitgroeien tot zijn levensmotto.
Edited 1 time(s). Last edit at 2010-09-25 22:55 by Amsterdamned.
You must be kidding .
Since I don't translate my French to English "with a computer " but with/through my knowledge,I thought that some "erudite Dutch people " from this board could do the same for me
I am a Frenchie ,as Mick affectionately called them in the Old Grey Whistle Test in 1977 .
Edited 1 time(s). Last edit at 2010-09-27 00:06 by SwayStones.
Come on SwayStones, a simple course in Dutch does the trick.
You Frenchies know all about it,don't you?
Edited 1 time(s). Last edit at 2010-09-26 23:55 by Amsterdamned.
Tricks?? I love to play chess;in fact I'am addicted to the game.
Phillidor was a great player,Napoleon a very bad one.
You love to play chess ,don't you ?
But it doesn't mean that you know HOW to play chess .
Have a game?
I'am not kidding.
It takes too much time for me,and I'am not interested in the subject that much.
I copied and pasted it from another Stones fanclub site for you and some other Dutchies...
If you do the same by pasting it into a translating program,you'll be fine.
Have a cup of coffee meanwhile.
Thanks and enjoy it..
It's not interesting anyway. He has nothing (new) to say.
You love to play chess ,don't you ?
But it doesn't mean that you know HOW to play chess .[/quote]
that's a good one Sway! Bravo![/quote]
Is it? I know how to play chess, but I'm absolutely not good at it. On the contrary. I also don't love it. Too tricky.
You love to play chess ,don't you ?
But it doesn't mean that you know HOW to play chess .[/quote]
that's a good one Sway! Bravo![/quote]
You don't know what your talking about.
Kasparov, one of the strongest, if not the strongest chessplayer in history:
Where does he say those things in the article?
Maybe the translate application didn't get it..
I said: Too tricky for me. Referring to chess only.
Actually.....that's strange because I quoted Amsterdam's post ,not yours kleemaker.
OK,i think I am mistaken so I should ask bv about it .
I am a Frenchie ,as Mick affectionately called them in the Old Grey Whistle Test in 1977 .
That's even the second time you quote 'me' while in fact quoting Amsterdamned's text. Amsterdamned and me are really two separate, different people. He's from Amsterdam and I'm from Rotterdam. So actually we're arch rivals.
clearmaker,actually i don't mind if you & some other people on iorr are "the same "
I just want to ask bv how come that when i quote you,i don't get a " right" or pleasurable answer .
You didn't quote me but Amsterdamned.
that's a good one Sway! Bravo![/quote]
You don't know what your talking about.
Kasparov, one of the strongest, if not the strongest chessplayer in history:
[/quote]
>> you don't know what you're talking about <<
Who,me ?
Kasparov was perhaps the greatest tactician of all time.
I am a Frenchie ,as Mick affectionately called them in the Old Grey Whistle Test in 1977 .
Talk about your favorite band.
For information about how to use this forum please check out forum help and policies.
Nice interview with Ronnie-Dutch Newspaper-interesting
Posted by:
runrudolph
()
Date: September 24, 2010 18:19
Just read it this morning in the library.
An interview with Ronnie in De Volkskrant-
I dont have a scanner, sorry. 2 Nice pictures.
Our man is looking good!
he's talking about his problems with alcohol, but also::
he wants to do some solo concerts !!!
The Stones are gonna talk about the tour, early next year
they have to wait on Mick Hucknall for more Faces concerts.
It was a nice, good read, and Ronnie seems ready to rock next year !!
bye jeroen
An interview with Ronnie in De Volkskrant-
I dont have a scanner, sorry. 2 Nice pictures.
Our man is looking good!
he's talking about his problems with alcohol, but also::
he wants to do some solo concerts !!!
The Stones are gonna talk about the tour, early next year
they have to wait on Mick Hucknall for more Faces concerts.
It was a nice, good read, and Ronnie seems ready to rock next year !!
bye jeroen
Re: Nice interview with Ronnie-Dutch Newspaper-interesting
Posted by:
SwayStones
()
Date: September 24, 2010 19:38
I know there are some Dutch people on IORR ...It would be nice if one of them could buy the newspaper and translate it ...
Re: Nice interview with Ronnie-Dutch Newspaper-interesting
Posted by:
windmelody
()
Date: September 24, 2010 21:21
He always announces upcoming solo concerts, most of them never happen. It is surprising that he did not announce a new Stones album yet
Re: Nice interview with Ronnie-Dutch Newspaper-interesting
Posted by:
Anonymous User
()
Date: September 25, 2010 22:33
Quote
SwayStones
I know there are some Dutch people on IORR ...It would be nice if one of them could buy the newspaper and translate it ...
La traduction est beaucoup de travail.Maintenant tu peux traduire avec un ordinateur.
Rolling Stones-gitarist Ronnie Wood heeft na negen jaar een nieuwe soloplaat gemaakt, inclusief het artwork. Zo komen de twee pijlers van zijn kunstenaarsschap samen. ‘Toen ik uit de ontwenningskliniek kwam, had ik zin om te creëren.’
In een kleine vergaderruimte van het kantoor van platenlabel Eagle Rock, in het zuidwesten van Londen, buigt Ronnie Wood zich over het pas voltooide artwork voor I Feel Like Playing, zijn eerste soloalbum sinds 2001, dat maandag verschijnt. Leuk om te zien: de Rolling Stones-gitarist (1947) is zo blij als een kind. Wow, te gek, de kleuren, de vormgeving, ze zijn echt @#$%& great geworden, die afbeeldingen.
Voor het eerst in zijn carrière komen op een album de twee belangrijkste pijlers van zijn kunstenaarschap samen, vertelt hij. Op het schijfje horen we Ronnie de muzikant (‘mijn nightjob’), op de hoes staat een schilderij van Ronnie de kunstschilder (‘mijn dayjob’), een doek met veel geel en rood, de albumtitel I Feel Like Playing in grote zwarte letters en een soort oog, of draaikolk, in helder blauw.
Hij wijst op de blauwe cirkels: ‘Ze draaien van binnen naar buiten, zie je? Niet van buiten naar binnen. Zo voel ik me nu: toen ik uit de ontwenningskliniek kwam, voelde ik me helder en fris in mijn hoofd. Ik had zin om te creëren, mijn ideeën de wereld in te slingeren. Met dit doek en dit album vier ik de herwonnen vrijheid.’
Hij zwaait zijn benen boven tafel en legt zijn voeten naast de prints: hij heeft zijn witte tennisgympen beschilderd als de albumhoes, geel en rood, blauwe draaikolk. ‘Cool, toch? Toen ik uit rehab kwam, was het eerste dat ik tegen mijn vriendin zei: I feel like painting and I feel like playing. Dat zijn dus de titels van een schilderij en een album geworden.’
Hij spreekt de woorden ‘ontwenningskliniek’ en ‘rehab’ uit alsof hij het over het postkantoor en de supermarkt heeft, maar we kunnen er niet zomaar aan voorbijgaan: ja, de kliniek, daar bracht hij de laatste jaren weer heel wat tijd door.
In zijn charmante autobiografie Ronnie (2007; de Nederlandse vertaling heet Ron Wood) schreef hij nog over zijn alcoholprobleem en zijn turbulente liefdesleven alsof hij die zaken nu definitief op orde had, maar in de jaren daarna ging het gewoon door: een paar keer afkicken (drank, cocaïne) en een in de schandaalpers breed uitgemeten echtscheiding van de piepjonge Ekaterina Ivanova, nadat hij in december 2009 was gearresteerd wegens een nog altijd onduidelijk ‘incident in de privésfeer’. Huiselijk geweld, berichtten de tabloids.
Over dat incident wil hij niet praten (‘niet omdat het geheim is, het komt toch wel in de krant, maar omdat de rechtszaak nog loopt’), de ontwenningsklinieken zijn geen taboeonderwerp: ‘Ja, ik heb weer een tijdje bij de A gelopen.’
De A?
‘De A van Alcoholics. De tweede, van Anonymous, kun je wel weglaten als je in de Rolling Stones speelt’
Hij schatert, het hoofd in de nek. De voren in zijn gelooide gezicht verraden een zwaar rock ’n’ roll-leven, maar zijn gitzwarte haren hebben nog altijd geen verf nodig en zijn coiffure is nooit veranderd, evenmin als de diepdonkere ogen: ze schitteren nog en verschaffen hem zijn sympathieke, wat jongensachtige uitstraling.
Zigeunerbloed. Ronnie Wood is een telg uit een Londens geslacht van ‘waterzigeuners’: generaties voor hem werden op het water geboren, binnenwater welteverstaan, niet de zee. Ron was de eerste die op de wal ter wereld kwam, in Hillingdon, niet ver van vliegveld Heathrow.
Als je hem zo hoort praten, kun je je ongeveer voorstellen welke positie hij inneemt binnen de Stones, sinds hij in 1975 Mick Taylor verving als tweede gitarist naast Keith Richards (de manier waarop ze, vanaf het album Black And Blue uit 1976, hun gitaarpartijen hebben leren vervlechten, noemen ze zelf ‘weven’).
De verstandhouding tussen Mick Jagger en Keith Richards is, in de woorden van Wood, ‘gecompliceerd’, maar allebei zijn ze gesteld op ‘Woody’, die bovendien het Jagger/Richards-oeuvre beter kent dan de auteurs zelf. Wanneer er een oud nummer moet worden ingestudeerd voor een tournee, kun je er donder op zeggen dat Mick en Keith het zijn vergeten. ‘Jullie hebben het zelf geschreven!’, roept Woody dan, en speelt het voor.
Het is geen voltijdbaan, gitarist van de Stones zijn, en stilzitten is niks voor hem. Hij presenteert ‘met de gitaar op schoot’ zijn eigen radioprogramma op Absolute Classic Rock (alle afleveringen van de Ronnie Wood Show zijn te beluisteren op ronniewoodradio.com), zet zich in voor bedreigde diersoorten in Afrika, loopt de hele dag te schetsen in het ene zakboekje (‘voor mijn schilderwerk’) en notities te maken in het andere (‘voor mijn muziek’).
Daarnaast exposeert hij regelmatig als kunstschilder. Hij heeft vier ateliers (een in Ierland, een in Surrey, twee in Londen, in de wijken Hoxton en Chelsea) en vindt het lekker om een beetje heen en weer te pendelen. ‘Je moet mij niet op één plek opsluiten, ik ben onrustig van aard. Ik denk dat dat ook een van de redenen is waarom ik de neiging heb naar de fles te grijpen: met alcohol kan ik mezelf tot rust brengen.’
I Feel Like Playing kwam er zomaar tussendoor. Concrete plannen om een soloplaat te maken had hij nog helemaal niet. ‘Ik zat in Los Angeles en werd gebeld door mijn goede vriend Steve Bing, de producer. Hij had een avond geboekt in The House Of Blues en vroeg of ik kwam meespelen. We speelden Spoonful, een klassieker, en besloten dat nummer de volgende dag op te nemen. Daar begon het mee, en voor ik het wist, zat ik een album te maken: overdag liedjes schrijven, ’s avonds opnemen in een studio, met bevriende muzikanten die toevallig in de buurt waren.’
Wood belde ze gewoon op of ze kwamen spontaan binnenlopen: drummer Jim Keltner, Billy Gibbons van ZZ Top, Slash, Kris Kristofferson, Bobby Womack. ‘Het was zoete inval. Ik heb sinds de jaren zeventig geen plaat meer gemaakt in zo’n ontspannen sfeer.’
Moet gezegd: het is een begeesterd, levendig en vooral gevarieerd album geworden. Stones-rock, blues, Motown-soul, reggae, het komt allemaal langs, het plezier is bijna tastbaar.
In een paar songs speelt ook Ian McLagan mee, Woods oude bandmakker uit de Faces, de rockgroep waarin hij speelde voor hij in 1975 toetrad tot de Stones. De Faces doen sinds kort reünieoptredens, met Simply Red-zanger Mick Hucknall als vervanger van de originele zanger Rod Stewart, met wie Wood nog altijd goed bevriend is.
‘Ik vind het jammer dat Rod niet meedoet’, zegt Wood, ‘maar hij is er vanaf het begin heel duidelijk over geweest. Zijn Songbook- en Soulbook-coverplaten doen het in de VS ontzettend goed. Hij kan daar veel optreden, voor veel geld. De bedragen die hij daarmee ophaalt, staan niet in verhouding tot wat hij met de Faces-reünie kan verdienen. Ian McLagan, Kenney Jones en ik respecteren dat, maar we wilden niet langer wachten en hebben Mick Hucknall gevraagd.’
Dit najaar heeft die laatste weer Simply Red-verplichtingen en worden de Faces weer geparkeerd tot ergens in 2011. Spijtig, vindt Wood, die best vaker met de band op pad zou willen: lekker rocken, kleinschaliger en in een heel andere rol dan hij bij de Stones heeft.
‘In de Faces ben ik de dirigent: de muzikale leider. Vroeger keek Rod altijd mij aan: wat komt er nu, wat gaan we doen? In de Stones heeft Keith die leidersrol en ben ik zijn secondant. Onlangs speelden we met de Faces in de O2 in Londen, expres in het kleine zaaltje, voor vierhonderd man. Heerlijk.
Met de Stones is het natuurlijk een totaal ander verhaal. In grootschaligheid en visueel spektakel valt de meest recente tour, de A Bigger Bang Tour (2005-2007) nauwelijks te overtreffen. Wood denkt hardop: ‘Misschien moet de volgende tournee juist heel exclusief en kleinschalig zijn.’
Wordt die Stones-tournee dan de laatste, zoals onlangs in Engelse kranten werd beweerd? Zet de band er bij het vijftigjarig jubileum in 2012 een punt achter? Wood: ‘Ik weet niet wie dat gerucht de wereld in heeft gebracht, maar wij waren het in elk geval niet. Over stoppen hebben we het nooit gehad, en ik denk ook niet dat het gaat gebeuren.’
Wanneer Ronnie Wood over de Stones praat, doet hij dat nu eens in de wij- en dan weer in de zij-vorm, alsof hij het over ‘het bedrijf’ heeft. Spreken ze elkaar eigenlijk wel buiten tournees om? ‘Niet veel.’ Komen ze op elkaars verjaardagen? ‘Soms.’ Hoe gaan ze met elkaar om? Hoe ís het eigenlijk om een Rolling Stone te zijn?
‘Als we op tournee zijn, huren we meestal een heel hotel, of in elk geval een vleugel of etage, waar iedereen voldoende privacy heeft. Overdag zien we elkaar dan weinig. Maar ’s avonds stappen we in het busje dat ons naar het podium vervoert en is het eigenlijk net als vroeger: dan kletsen we, maken we geintjes, is het jongens onder elkaar.’
Zijn ze vrienden?
Op besliste toon: ‘Ja. Geen vrienden die nog samen in de pub staan of de deur bij elkaar platlopen. We zijn vrienden zoals mannen van 60 vrienden zijn. Maar in het algemeen hebben we het gezelliger dan de mensen vermoeden. Een tournee wordt voorafgegaan door een lange, intensieve repetitieperiode. Dan stellen we de set samen. Die maanden in het oefenhok ervaar ik altijd als knus.’
Voor de tournees zelf is ‘knus’ uiteraard niet het juiste woord. Zijn radioshow doen, dát is knus. De opnamen van I Feel Like Playing waren knus. Het schrijven van Ronnie was knus.
‘Ik had een ghostwriter in de arm genomen, maar tegelijkertijd wilde ik dat het een persoonlijk verhaal zou worden. Die twee dingen staan met elkaar op gespannen voet, en daar liep ik ook tegenaan toen ik de eerste versie las: ik hoorde het mezelf niet zo vertellen. Met mijn ghostwriter Jack Macdonald heb ik daarna het hele verhaal herschreven, zodat het aanvoelt als míjn vertelling.’
Hij is altijd blijven houden van het kleine: in het echte leven, ver van de Stones-planeet, iets leuks doen en daarmee mensen blij maken, al zijn het er maar een paar. Hij wil nog een misdaadroman schrijven, en een kinderboek, en poëzie. Dit najaar gaat hij muziekworkshops geven aan kleine klasjes kinderen. De afkickklinieken, de echtscheidingen, de aanklacht wegens huiselijk geweld, de tabloids; ze hebben de twinkeling nooit uit zijn ogen verdreven.
Het hoogtepunt van I Feel Like Playing ligt helemaal aan het eind, in de soulvolle slowrocker Forever. Het is het oudste lied op het album: Wood schreef het in 1974, toen hij al wel wist dat hij tot de Stones zou toetreden, maar de transfer nog geen feit was. Jaren lag de demoversie te wachten op verdere uitwerking. Ooit moest hij een goede versie van het lied opnemen. Die goede versie is er nu: een versie die opstijgt dankzij de gastvocalen van Bobby Womack.
‘I wanna remember the good things’, is Woods repeterende boodschap in het refrein.
De rockveteraan zingt het vanuit de tenen en had in 1974 niet kunnen vermoeden dat die eenvoudige zin in de 36 jaar daarna zou uitgroeien tot zijn levensmotto.
Edited 1 time(s). Last edit at 2010-09-25 22:55 by Amsterdamned.
Re: Nice interview with Ronnie-Dutch Newspaper-interesting
Posted by:
SwayStones
()
Date: September 26, 2010 23:15
Quote
AmsterdamnedQuote
SwayStones
I know there are some Dutch people on IORR ...It would be nice if one of them could buy the newspaper and translate it ...
La traduction est beaucoup de travail.Maintenant tu peux traduire avec un ordinateur.
You must be kidding .
Since I don't translate my French to English "with a computer " but with/through my knowledge,I thought that some "erudite Dutch people " from this board could do the same for me
I am a Frenchie ,as Mick affectionately called them in the Old Grey Whistle Test in 1977 .
Edited 1 time(s). Last edit at 2010-09-27 00:06 by SwayStones.
Re: Nice interview with Ronnie-Dutch Newspaper-interesting
Posted by:
Anonymous User
()
Date: September 26, 2010 23:53
Quote
SwayStonesQuote
AmsterdamnedQuote
SwayStones
I know there are some Dutch people on IORR ...It would be nice if one of them could buy the newspaper and translate it ...
La traduction est beaucoup de travail.Maintenant tu peux traduire avec un ordinateur.
You must be kidding .
Since I don't translate my French "within a computer " but with/through my knowledge,I thought that some "erudite Dutch people " from this board could do the same for me
Come on SwayStones, a simple course in Dutch does the trick.
You Frenchies know all about it,don't you?
Edited 1 time(s). Last edit at 2010-09-26 23:55 by Amsterdamned.
Re: Nice interview with Ronnie-Dutch Newspaper-interesting
Posted by:
SwayStones
()
Date: September 27, 2010 00:04
About what ? Translations,langages or tricks ?Quote
Amsterdamned
.You Frenchies know all about it,don't you?
Re: Nice interview with Ronnie-Dutch Newspaper-interesting
Posted by:
Anonymous User
()
Date: September 27, 2010 00:13
Quote
SwayStonesAbout what ? Translations,langages or tricks ?Quote
Amsterdamned
.You Frenchies know all about it,don't you?
Tricks?? I love to play chess;in fact I'am addicted to the game.
Phillidor was a great player,Napoleon a very bad one.
Re: Nice interview with Ronnie-Dutch Newspaper-interesting
Posted by:
SwayStones
()
Date: September 27, 2010 00:20
Quote
Amsterdamned
I love to play chess;in fact I'am addicted to the game.
You love to play chess ,don't you ?
But it doesn't mean that you know HOW to play chess .
Re: Nice interview with Ronnie-Dutch Newspaper-interesting
Posted by:
Anonymous User
()
Date: September 27, 2010 00:22
Quote
SwayStonesQuote
Amsterdamned
I love to play chess;in fact I'am addicted to the game.
You love to play chess ,don't you ?
But it doesn't mean that you know HOW to play chess .
Have a game?
Re: Nice interview with Ronnie-Dutch Newspaper-interesting
Posted by:
Anonymous User
()
Date: September 27, 2010 12:17
Quote
SwayStonesQuote
AmsterdamnedQuote
SwayStones
I know there are some Dutch people on IORR ...It would be nice if one of them could buy the newspaper and translate it ...
La traduction est beaucoup de travail.Maintenant tu peux traduire avec un ordinateur.
You must be kidding .
Since I don't translate my French to English "with a computer " but with/through my knowledge,I thought that some "erudite Dutch people " from this board could do the same for me
I'am not kidding.
It takes too much time for me,and I'am not interested in the subject that much.
I copied and pasted it from another Stones fanclub site for you and some other Dutchies...
If you do the same by pasting it into a translating program,you'll be fine.
Have a cup of coffee meanwhile.
Thanks and enjoy it..
Re: Nice interview with Ronnie-Dutch Newspaper-interesting
Posted by:
kleermaker
()
Date: September 27, 2010 14:21
Quote
AmsterdamnedQuote
SwayStonesQuote
AmsterdamnedQuote
SwayStones
I know there are some Dutch people on IORR ...It would be nice if one of them could buy the newspaper and translate it ...
La traduction est beaucoup de travail.Maintenant tu peux traduire avec un ordinateur.
You must be kidding .
Since I don't translate my French to English "with a computer " but with/through my knowledge,I thought that some "erudite Dutch people " from this board could do the same for me
I'am not kidding.
It takes too much time for me,and I'am not interested in the subject that much.
I copied and pasted it from another Stones fanclub site for you and some other Dutchies...
If you do the same by pasting it into a translating program,you'll be fine.
Have a cup of coffee meanwhile.
Thanks and enjoy it..
It's not interesting anyway. He has nothing (new) to say.
Re: Nice interview with Ronnie-Dutch Newspaper-interesting
Posted by:
dcba
()
Date: September 27, 2010 14:24
[/quote]
You love to play chess ,don't you ?
But it doesn't mean that you know HOW to play chess .[/quote]
that's a good one Sway! Bravo!
You love to play chess ,don't you ?
But it doesn't mean that you know HOW to play chess .[/quote]
that's a good one Sway! Bravo!
Re: Nice interview with Ronnie-Dutch Newspaper-interesting
Posted by:
kleermaker
()
Date: September 27, 2010 14:39
Quote
dcba
You love to play chess ,don't you ?
But it doesn't mean that you know HOW to play chess .[/quote]
that's a good one Sway! Bravo![/quote]
Is it? I know how to play chess, but I'm absolutely not good at it. On the contrary. I also don't love it. Too tricky.
Re: Nice interview with Ronnie-Dutch Newspaper-interesting
Posted by:
Anonymous User
()
Date: September 27, 2010 21:30
Quote
dcba
You love to play chess ,don't you ?
But it doesn't mean that you know HOW to play chess .[/quote]
that's a good one Sway! Bravo![/quote]
You don't know what your talking about.
Kasparov, one of the strongest, if not the strongest chessplayer in history:
Re: Nice interview with Ronnie-Dutch Newspaper-interesting
Posted by:
Carnaby
()
Date: September 27, 2010 21:42
Rolling Stones guitarist Ronnie Wood, after 9 years, has a new solo album, including the artwork. Thus the two pillars of leadership are artists together. "When I came out of rehab, I had to create meaning. '
In a small meeting room of the Office of Eagle Rock record label, in the southwest of London, Ronnie Wood on the newly completed artwork for I Feel Like Playing, his first solo album since 2001, Monday appears. Nice to see: the Rolling Stones guitarist (1947) is so happy as a child. Wow, it's crazy, colours, design, they are really @ # $% & great become images.
For the first time in his career on an album the two main pillars of his artistry together, he says. The disc we hear the musician Ronnie (my nightjob '), on the cover there is a painting by the painter Ronnie (my dayjob '), a piece of cloth with a lot of yellow and red, the album title I Feel Like Playing in big black letters and a kind of eye, or whirlpool, in bright blue.
He points out the blue circles, "they run from the inside out, do you see? Not from the outside in. So I feel now: when I got out of the rehab came, I felt bright and fresh in my head. I had been meaning to create, my ideas in the world. With this canvas and this album four I regained freedom. '
He swings his legs are listed at the top table and his feet shall submit in addition to the prints: he has his white tennis gym pen painted as the album cover, yellow and red, Blue Vortex. ' Cool, right? When I came out of rehab, was the first that I am opposed to my girlfriend said: I feel like painting and I feel like playing. These are the titles of a painting and an album. '
He speaks the words 'ontwenningskliniek ' and ' Rehab ' look as if he was talking about the post office and the grocery store, but we cannot ignore: Yes, the clinic, there he spent the last years a lot of time clock at a minute interval.
In its charming autobiography Ronnie (2007; the Dutch translation is called Ron Wood) he wrote about his alcohol problem and his turbulent love life like he once and for all those things in order, but in the following years, it was just a couple of times by: substitute drugs (alcohol, cocaine) and one in the divorce scandal press devoted much of the very young Ekaterina Ivanova, after he was arrested in december 2009 due to a still 'incident in the private sphere '. Domestic violence, reported the tabloids.
About that incident would he is not talking ("not because the secret is, it is still in the newspaper, but because the court case is still running '), the withdrawal clinics are no taboo topic: ' Yes, I have a while to run. '
The A?
' (A) of Alcoholics. The second, anonymous, you can omit if you're in the Rolling Stones ' plays
He schatert, the head in the neck. Furrows in his tanned face, it is in fact a heavy rock 'n' roll-life, but his jet-black hair still do not have paint and his coiffure has never changed, just as the diepdonkere eyes: they still shine and provide him his sympathetic, boyish look.
Gypsy blood. Ronnie Wood is a sibling of a London genus of 'waterzigeuners ': generations before him were born on the water, that is, not the inland sea. Ron was the first to on-shore came into the world, in Hillingdon, not far from Heathrow Airport.
If you do this is as it should, you'll be talking about proposals which position he occupies within the Stones, since he replaced Mick Taylor in 1975 as a second guitarist in addition to Keith Richards (the way they are, from the album Black And Blue from 1976, so effectively, so you can have their learning, they call themselves ' weaving ").
Relations between Mick Jagger and Keith Richards is, in the words of Wood, 'gecompliceerd ', but they are both set at ' woody ', which, in addition, the Mick Jagger, Keith Richards-oeuvre better than the authors themselves. When there is an old number is to be rehearsed for a tour, you can expect the Mick and Keith have been forgotten. ' You have written it yourself! ', calls on Woody then, and playing it for.
It is not a full-time job, guitarist of the Stones, and inaction is nothing for him. He presents ' with the guitar on your lap ' own radio program on absolute Classic Rock (all episodes of the show are Ronnie Wood to be heard on ronniewoodradio.com), is committed to endangered species in Africa, the whole day to sketches in one notebook (' for my painting "), and take notes in the other (' my music ').
In addition, he regularly exhibits as a painter. He has four workshops (one in Ireland, a two in Surrey, in London, in the Hoxton and Chelsea) and finds it a little like commuting. ' You need in one place, I do not shut up, I'm restless in nature. I think that this is also one of the reasons why I tend to have to grab the bottle: with alcohol I can bring myself to rest. '
I Feel Like Playing came just in between. Concrete plans to make a solo album he had not at all. "I was sitting in Los Angeles and was called by my good friend Steve Bing, the producer. He had an evening has been made in The House Of Blues and asked if I came into play. We played Spoonful, a classic, and concluded that number the next day. There began his application or his tender, and before I knew it, I was to make an album: during the day, write songs, in the evening a recording in a Studio, with friends who happened to be around. '
Wood called they just on or they came spontaneously enter: drummer Jim Keltner, Billy Gibbons of ZZ Top, Slash, Kris Kristofferson, Bobby Womack. ' It was sweet. I have since the 1970s, no plate more created in such a relaxed atmosphere. '
I have to say: it's an especially good, lively and varied album. Stones-rock, blues, Motown-soul, reggae, it all comes along, the pleasure is almost tangible.
In a few songs, there is also Ian McLagan, Woods old band buddy from the Faces, the rock band in which he played for in 1975 he joined the Stones. Recently The Faces do performances, reunion with Simply Red-singer Mick Hucknall as a replacement for the original singer Rod Stewart, with whom Wood are still good friends.
"I think it is a pity that Rod out ', says Wood," but he is there from the beginning to be very clear on this. His Songbook and Soulbook-coverplaten do it very well in the us. He can put a great deal of action, for a lot of money. The amounts he, are not in proportion to what he with the Faces-reunion. Ian McLagan, Kenney Jones and I respect that, but we did not want to wait any longer and have Mick Hucknall. '
This autumn, the latter again Simply Red-obligations and the Faces again parked until sometime in 2011. Sorry, Wood, who more often on the road with the band would like to: delicious rocking, smaller scale and in a very different role than he has in the Stones.
' In the Faces, I am the leader: the musical conductor. In the past, I always looked Rod: what matters now is, what are we going to do? In the Stones that leadership, Keith and I are secondant. Recently we played with the Faces in the O2 in London, instant in the small room, for four hundred men. Delicious.
With the Stones, it is, of course, an entirely different story. In the large scale, and visually show the most recent tour, the A Bigger Bang Tour (2005-2007) is hard to surpass. Wood think aloud: ' maybe should have the following tour very exclusive and small scale. '
That Stones-tour than the last, as was recently the case in English newspapers, it was claimed? Put the band on the 50th anniversary in 2012 a point behind? Wood: "I do not know who that rumor in the world, but we were not, in any case. About stop we never had, and I do not think it's going to happen. '
When Ronnie Wood talks about the Stones, he's doing this once in the we-and then again in the side-form, as if he was talking about ' the company '. They speak to each other, in fact, tours outside? "Not much." They come on each other's birthdays? ' Sometimes. ' How do they deal with each other? How is it actually a Rolling Stone?
' If we are on tour, we usually hire a hotel, or at least a wing or floor, where everyone has sufficient privacy. We see each other during the day than a little. But at night we get in the van that transports us to the stage and it's actually just as it used to be: then we, we make wisecracks, the guys together. '
They are friends?
Vigorous show: ' Yes. No friends who still together in the pub, or it may be in flat door at each other. We are friends such as men of 60 friends. But in general we are more comfortable than the people. A tour is preceded by a long, intensive rehearsal period. Then we set the set together. In the months That I experience oefenhok always cosy. '
For the tours 'knus itself is not, of course, ' the right word. His radio show do, that's what I call cosy. The shots of I Feel Like Playing were cosy. Writing of Ronnie was cosy.
"I had a ghostwriter in the arm, but at the same time, I wanted that it would be a personal story. Those two things are at odds with each other, and there I ran flowery when I read the first version: I heard it myself so tell. With my ghostwriter Jack Macdonald then I have rewritten the whole story, so that it feels like my narration. '
He is always continue to keep the small: in real life, far from the Stones-planet, something fun and make people happy, if only a few. He would like to make a crime novel writing, and a children's book, and poetry. This autumn he will give music workshops to small class sizes children. The afkickklinieken, the divorces, the charge of domestic violence, the tabloids; they have the twinkle never out of his eyes.
The highlight of I Feel Like Playing is located at the very end, in the soulful slowrocker Forever. It is the oldest song on the album: Wood wrote it in 1974, when he already knew that he might (with understanding) have Stones would join, but the transfer is not yet a fact. Years, the demo version to wait for further development. Ever had to he a good version of the song. That good version: there is now a version that takes off thanks to the guest vocals of Bobby Womack.
' I want to remember the good things ', is Woods repetitive message in the chorus.
The rock veteran sings the from the toes in 1974 and had not to believe, that that simple phrase in the 36 years later was to become his levensmotto.
Edited 1 time (s). Last edit at 2010-09-25 22: 55 by amsterdamned.
In a small meeting room of the Office of Eagle Rock record label, in the southwest of London, Ronnie Wood on the newly completed artwork for I Feel Like Playing, his first solo album since 2001, Monday appears. Nice to see: the Rolling Stones guitarist (1947) is so happy as a child. Wow, it's crazy, colours, design, they are really @ # $% & great become images.
For the first time in his career on an album the two main pillars of his artistry together, he says. The disc we hear the musician Ronnie (my nightjob '), on the cover there is a painting by the painter Ronnie (my dayjob '), a piece of cloth with a lot of yellow and red, the album title I Feel Like Playing in big black letters and a kind of eye, or whirlpool, in bright blue.
He points out the blue circles, "they run from the inside out, do you see? Not from the outside in. So I feel now: when I got out of the rehab came, I felt bright and fresh in my head. I had been meaning to create, my ideas in the world. With this canvas and this album four I regained freedom. '
He swings his legs are listed at the top table and his feet shall submit in addition to the prints: he has his white tennis gym pen painted as the album cover, yellow and red, Blue Vortex. ' Cool, right? When I came out of rehab, was the first that I am opposed to my girlfriend said: I feel like painting and I feel like playing. These are the titles of a painting and an album. '
He speaks the words 'ontwenningskliniek ' and ' Rehab ' look as if he was talking about the post office and the grocery store, but we cannot ignore: Yes, the clinic, there he spent the last years a lot of time clock at a minute interval.
In its charming autobiography Ronnie (2007; the Dutch translation is called Ron Wood) he wrote about his alcohol problem and his turbulent love life like he once and for all those things in order, but in the following years, it was just a couple of times by: substitute drugs (alcohol, cocaine) and one in the divorce scandal press devoted much of the very young Ekaterina Ivanova, after he was arrested in december 2009 due to a still 'incident in the private sphere '. Domestic violence, reported the tabloids.
About that incident would he is not talking ("not because the secret is, it is still in the newspaper, but because the court case is still running '), the withdrawal clinics are no taboo topic: ' Yes, I have a while to run. '
The A?
' (A) of Alcoholics. The second, anonymous, you can omit if you're in the Rolling Stones ' plays
He schatert, the head in the neck. Furrows in his tanned face, it is in fact a heavy rock 'n' roll-life, but his jet-black hair still do not have paint and his coiffure has never changed, just as the diepdonkere eyes: they still shine and provide him his sympathetic, boyish look.
Gypsy blood. Ronnie Wood is a sibling of a London genus of 'waterzigeuners ': generations before him were born on the water, that is, not the inland sea. Ron was the first to on-shore came into the world, in Hillingdon, not far from Heathrow Airport.
If you do this is as it should, you'll be talking about proposals which position he occupies within the Stones, since he replaced Mick Taylor in 1975 as a second guitarist in addition to Keith Richards (the way they are, from the album Black And Blue from 1976, so effectively, so you can have their learning, they call themselves ' weaving ").
Relations between Mick Jagger and Keith Richards is, in the words of Wood, 'gecompliceerd ', but they are both set at ' woody ', which, in addition, the Mick Jagger, Keith Richards-oeuvre better than the authors themselves. When there is an old number is to be rehearsed for a tour, you can expect the Mick and Keith have been forgotten. ' You have written it yourself! ', calls on Woody then, and playing it for.
It is not a full-time job, guitarist of the Stones, and inaction is nothing for him. He presents ' with the guitar on your lap ' own radio program on absolute Classic Rock (all episodes of the show are Ronnie Wood to be heard on ronniewoodradio.com), is committed to endangered species in Africa, the whole day to sketches in one notebook (' for my painting "), and take notes in the other (' my music ').
In addition, he regularly exhibits as a painter. He has four workshops (one in Ireland, a two in Surrey, in London, in the Hoxton and Chelsea) and finds it a little like commuting. ' You need in one place, I do not shut up, I'm restless in nature. I think that this is also one of the reasons why I tend to have to grab the bottle: with alcohol I can bring myself to rest. '
I Feel Like Playing came just in between. Concrete plans to make a solo album he had not at all. "I was sitting in Los Angeles and was called by my good friend Steve Bing, the producer. He had an evening has been made in The House Of Blues and asked if I came into play. We played Spoonful, a classic, and concluded that number the next day. There began his application or his tender, and before I knew it, I was to make an album: during the day, write songs, in the evening a recording in a Studio, with friends who happened to be around. '
Wood called they just on or they came spontaneously enter: drummer Jim Keltner, Billy Gibbons of ZZ Top, Slash, Kris Kristofferson, Bobby Womack. ' It was sweet. I have since the 1970s, no plate more created in such a relaxed atmosphere. '
I have to say: it's an especially good, lively and varied album. Stones-rock, blues, Motown-soul, reggae, it all comes along, the pleasure is almost tangible.
In a few songs, there is also Ian McLagan, Woods old band buddy from the Faces, the rock band in which he played for in 1975 he joined the Stones. Recently The Faces do performances, reunion with Simply Red-singer Mick Hucknall as a replacement for the original singer Rod Stewart, with whom Wood are still good friends.
"I think it is a pity that Rod out ', says Wood," but he is there from the beginning to be very clear on this. His Songbook and Soulbook-coverplaten do it very well in the us. He can put a great deal of action, for a lot of money. The amounts he, are not in proportion to what he with the Faces-reunion. Ian McLagan, Kenney Jones and I respect that, but we did not want to wait any longer and have Mick Hucknall. '
This autumn, the latter again Simply Red-obligations and the Faces again parked until sometime in 2011. Sorry, Wood, who more often on the road with the band would like to: delicious rocking, smaller scale and in a very different role than he has in the Stones.
' In the Faces, I am the leader: the musical conductor. In the past, I always looked Rod: what matters now is, what are we going to do? In the Stones that leadership, Keith and I are secondant. Recently we played with the Faces in the O2 in London, instant in the small room, for four hundred men. Delicious.
With the Stones, it is, of course, an entirely different story. In the large scale, and visually show the most recent tour, the A Bigger Bang Tour (2005-2007) is hard to surpass. Wood think aloud: ' maybe should have the following tour very exclusive and small scale. '
That Stones-tour than the last, as was recently the case in English newspapers, it was claimed? Put the band on the 50th anniversary in 2012 a point behind? Wood: "I do not know who that rumor in the world, but we were not, in any case. About stop we never had, and I do not think it's going to happen. '
When Ronnie Wood talks about the Stones, he's doing this once in the we-and then again in the side-form, as if he was talking about ' the company '. They speak to each other, in fact, tours outside? "Not much." They come on each other's birthdays? ' Sometimes. ' How do they deal with each other? How is it actually a Rolling Stone?
' If we are on tour, we usually hire a hotel, or at least a wing or floor, where everyone has sufficient privacy. We see each other during the day than a little. But at night we get in the van that transports us to the stage and it's actually just as it used to be: then we, we make wisecracks, the guys together. '
They are friends?
Vigorous show: ' Yes. No friends who still together in the pub, or it may be in flat door at each other. We are friends such as men of 60 friends. But in general we are more comfortable than the people. A tour is preceded by a long, intensive rehearsal period. Then we set the set together. In the months That I experience oefenhok always cosy. '
For the tours 'knus itself is not, of course, ' the right word. His radio show do, that's what I call cosy. The shots of I Feel Like Playing were cosy. Writing of Ronnie was cosy.
"I had a ghostwriter in the arm, but at the same time, I wanted that it would be a personal story. Those two things are at odds with each other, and there I ran flowery when I read the first version: I heard it myself so tell. With my ghostwriter Jack Macdonald then I have rewritten the whole story, so that it feels like my narration. '
He is always continue to keep the small: in real life, far from the Stones-planet, something fun and make people happy, if only a few. He would like to make a crime novel writing, and a children's book, and poetry. This autumn he will give music workshops to small class sizes children. The afkickklinieken, the divorces, the charge of domestic violence, the tabloids; they have the twinkle never out of his eyes.
The highlight of I Feel Like Playing is located at the very end, in the soulful slowrocker Forever. It is the oldest song on the album: Wood wrote it in 1974, when he already knew that he might (with understanding) have Stones would join, but the transfer is not yet a fact. Years, the demo version to wait for further development. Ever had to he a good version of the song. That good version: there is now a version that takes off thanks to the guest vocals of Bobby Womack.
' I want to remember the good things ', is Woods repetitive message in the chorus.
The rock veteran sings the from the toes in 1974 and had not to believe, that that simple phrase in the 36 years later was to become his levensmotto.
Edited 1 time (s). Last edit at 2010-09-25 22: 55 by amsterdamned.
Re: Nice interview with Ronnie-Dutch Newspaper-interesting
Posted by:
kleermaker
()
Date: September 27, 2010 22:07
Posted by Carnaby on September 27, 2010 19:42 and edited by 'amsterdamned' at 2010-09-25 22: 55, and Dutch translated in Denglish. Well, it hasn't to become much crazier!
Re: Nice interview with Ronnie-Dutch Newspaper-interesting
Posted by:
Koen
()
Date: September 27, 2010 22:09
Quote
corriecas
he wants to do some solo concerts !!!
The Stones are gonna talk about the tour, early next year
Where does he say those things in the article?
Re: Nice interview with Ronnie-Dutch Newspaper-interesting
Posted by:
Anonymous User
()
Date: September 27, 2010 22:18
Quote
KoenQuote
corriecas
he wants to do some solo concerts !!!
The Stones are gonna talk about the tour, early next year
Where does he say those things in the article?
Maybe the translate application didn't get it..
Re: Nice interview with Ronnie-Dutch Newspaper-interesting
Posted by:
SwayStones
()
Date: September 27, 2010 22:27
Tricky did you say ?Quote
kleermaker
.
.
Re: Nice interview with Ronnie-Dutch Newspaper-interesting
Posted by:
kleermaker
()
Date: September 27, 2010 22:32
Quote
SwayStonesTricky did you say ?Quote
kleermaker
.
.
I said: Too tricky for me. Referring to chess only.
Re: Nice interview with Ronnie-Dutch Newspaper-interesting
Posted by:
SwayStones
()
Date: September 27, 2010 22:43
Quote
kleermakerQuote
SwayStonesTricky did you say ?Quote
kleermaker
.
.
I said: Too tricky for me. Referring to chess only.
Actually.....that's strange because I quoted Amsterdam's post ,not yours kleemaker.
OK,i think I am mistaken so I should ask bv about it .
I am a Frenchie ,as Mick affectionately called them in the Old Grey Whistle Test in 1977 .
Re: Nice interview with Ronnie-Dutch Newspaper-interesting
Posted by:
kleermaker
()
Date: September 27, 2010 22:56
Quote
SwayStonesQuote
kleermakerQuote
SwayStonesTricky did you say ?Quote
kleermaker
.
.
I said: Too tricky for me. Referring to chess only.
Actually.....that's strange because I quoted Amsterdam's post ,not yours kleemaker.
OK,i think I am mistaken so I should ask bv about it .
That's even the second time you quote 'me' while in fact quoting Amsterdamned's text. Amsterdamned and me are really two separate, different people. He's from Amsterdam and I'm from Rotterdam. So actually we're arch rivals.
Re: Nice interview with Ronnie-Dutch Newspaper-interesting
Posted by:
Anonymous User
()
Date: September 27, 2010 23:00
Split personality SwayStones.
Re: Nice interview with Ronnie-Dutch Newspaper-interesting
Posted by:
SwayStones
()
Date: September 27, 2010 23:20
blah blah blahQuote
kleermakerQuote
SwayStonesQuote
kleermakerQuote
SwayStonesTricky did you say ?Quote
kleermaker
.
.
I said: Too tricky for me. Referring to chess only.
Actually.....that's strange because I quoted Amsterdam's post ,not yours kleemaker.
OK,i think I am mistaken so I should ask bv about it .
That's even the second time you quote 'me' while in fact quoting Amsterdamned's text. Amsterdamned and me are really two separate, different people. He's from Amsterdam and I'm from Rotterdam. So actually we're arch rivals.
clearmaker,actually i don't mind if you & some other people on iorr are "the same "
I just want to ask bv how come that when i quote you,i don't get a " right" or pleasurable answer .
Re: Nice interview with Ronnie-Dutch Newspaper-interesting
Posted by:
Anonymous User
()
Date: September 27, 2010 23:28
SwayStones, this one's for you..
Re: Nice interview with Ronnie-Dutch Newspaper-interesting
Posted by:
kleermaker
()
Date: September 27, 2010 23:53
Quote
SwayStones
I just want to ask bv how come that when i quote you,i don't get a " right" or pleasurable answer .
You didn't quote me but Amsterdamned.
Re: Nice interview with Ronnie-Dutch Newspaper-interesting
Posted by:
the juf
()
Date: September 28, 2010 07:25
Re: Nice interview with Ronnie-Dutch Newspaper-interesting
Posted by:
mckalk
()
Date: September 28, 2010 08:02
You must respect The Shatner!
Re: Nice interview with Ronnie-Dutch Newspaper-interesting
Posted by:
SwayStones
()
Date: September 28, 2010 17:05
Quote
AmsterdamnedQuote
dcba
You love to play chess ,don't you ?
But it doesn't mean that you know HOW to play chess .
that's a good one Sway! Bravo![/quote]
You don't know what your talking about.
Kasparov, one of the strongest, if not the strongest chessplayer in history:
[/quote]
>> you don't know what you're talking about <<
Who,me ?
Kasparov was perhaps the greatest tactician of all time.
I am a Frenchie ,as Mick affectionately called them in the Old Grey Whistle Test in 1977 .
Sorry, only registered users may post in this forum.
Online Users
benito , Big Al , elmod , goingmad , henrik87 , martinw , mike567 , philrock90 , pjb , RITA , RobertJohnson , sandandglue , StonedRambler , witterings , wupperstein , z
Guests:
1504
Record Number of Users:
206
on June 1, 2022 23:50
Record Number of Guests:
9627
on January 2, 2024 23:10